Mojej żonie - Zbiór wierszy- Władysław Dzięgała

Mojej żonie - Zbiór wierszy - Władysław Dzięgała






                                           Mojej  żonie

                                                   W dniu Twego święta
                                                   - Kochanie moje -

                                                   Otwieram w sercu
                                                   zaklęć podwoje.

                   
                                                   Ikony tęsknot,
                                                   uczuć ołtarze,

                                                   Czarowną księgę
                                                   w krainie marzeń.

                  
                                                   Naręcze życzeń,
                                                   ścielę pod nogi,

                                                   Szczerych, serdecznych,
                                                   najmilszych, drogich.

                    
                                                  Żarliwych, uroczych,
                                                   czułych aż miło,

                                                   By Twoje serce
                                                   przy moim biło.

                   
                                                    By moje serce
                                                   Twojej urodzie,

                                                   Bukiety uczuć
                                                   składało co dzień.

                                                   

                                                   Kosz róż w niedzielę
                                                   z samego rana,

                                                   Party przy świecach
                                                   z lampką szampana.

                  
                                                   Zaś w poniedziałek
                                                   białe stokrotki,

                                                   Do tego uśmiech
                                                   cudownie słodki.

                    
                                                  We wtorek rano
                                                   fiołków bukiecik,

                                                   I życzeń miłych
                                                   długi bilecik.

                 
                                                   Złociste lilie
                                                   pod wieczór w środę,

                                                   I tysiąc zaklęć
                                                   z miłosnym kodem.

                  
                                                  W czwartek o czwartej,
                                                   frezje w wazonie

                                                   I diadem szczęścia
                                                   na Twoje skronie.

                  
                                                  Naręcz mieczyków,
                                                   po pracy w piątek

                                                   I jakiś drobiazg.
                                                   Tak na początek.

                 
                                                  W sobotę –Droga –
                                                  (Jestem w rozterce)

                                                   Czy dać Ci kwiaty?

                                                   Czy moje serce?  

                                                                                     Władysław Dzięgała

                                    Bukiet

                                Zerwę kwiaty wczesnym świtem.

                                Tam gdzie chabrów jest najwięcej.

                                Dam Ci bukiet marzeń skrytych,

                                Tych wyśnionych w snach dziewczęcych.

                                Pójdę z Tobą hen nad łąkę.

                                Tam, gdzie wiosna tka dywany.

                                Dam Ci kwiat z cudownym pąkiem,

                                Co rozkwita zakochanym.

                                Pójdę z Tobą wzdłuż strumienia.

                                Tam, gdzie rosną lilie w wodzie.

                                Dam Ci bukiet uwielbienia.

                                I od święta i na co dzień.  

                                Pójdę z Tobą na skraj kniei.

                                Tam, gdzie fiołków są kobierce.

                                Jeśli znajdę kwiat nadziei.

                                Zamiast kwiatów dam Ci serce.

                                                            Władysław Dzięgała

                                                         

                                               

                                                  Spacer we dwoje

                                                                        

                                                      Pójdziemy we dwoje,

                                                      Na spacer daleki,

                                                      Tam gdzie pluszcze woda.

                                                      Gdzie meander rzeki.

                      
                                                      Gdzie w prastarej kniei

                                                      Mówią o nas drzewa,

                                                      Gdzie kos zakochany

                                                      Dumki swoje śpiewa.

                      
                                                      Gdzie bóbr nurtom rzeki

                                                      Drzwi zamyka przy mnie.

                                                      Gdzie srebrzyste fale

                                                      Szepczą Twoje imię.

                     
                                                      Gdzie w dywanie runa

                                                      Kaczeńce się złocą,

                                                      Gdzie zawilce białe,

                                                      Śmieją się uroczo.

                                   
                                                      Gdzie prastare dęby

                                                      I jawor wiekowy,

                                                      Przed Tobą do ziemi

                                                      Pochylają głowy.

                                                      Pod Twoim urokiem

                                                      Są tu leśne zioła,

                                                      Pachnąca konwalia,

                                                      I fiołki w parowach.

                      
                                                      Gdy przychodzisz tutaj

                                                      Bór o Tobie gwarzy,

                                                      Kolce chowa róża,

                                                      Pokrzywa nie parzy.

                   
                                                       Siądźmy na ławeczce

                                                      Otuleni cieniem.

                                                      Posłuchajmy w ciszy

                                                      Wyznań z Twym imieniem.

                     
                                                      Słysząc o czym szumi

                                                      Bór z prastarą knieją,

                                                      Staję się zazdrosny

                                                      O Ciebie

                                                                    Nadziejo.

     

                                                              Władysław Dzięgała

                                            Jesteś

                                         Jesteś Nadzieją

                                         Wyśnioną skrycie.

                                         Nimfą, boginią,

                                         Światłem i życiem.

       
                                        Jesteś jak tęcza

                                         Codziennie nowa,

                                         Zachwycająca

                                         I kolorowa.

         
                                        Jesteś jak lilia

                                         Biała i śliczna,

                                         Świeża, niewinna

                                         I romantyczna.

        
                                         Jesteś jak wiosna

                                         Miła, pachnąca.

                                         Cudowna, barwna,

                                         Urzekająca. 

         
                                         Jesteś jak wino

                                         Wabisz, rozpalasz,

                                         Odurzasz, kusisz,

                                         Pieścisz, zniewalasz.

        
                                         Jesteś tu, teraz

                                         Przy mnie i wszędzie.

                                         Na zawsze jesteś

                                         Byłaś i będziesz. 

                     
                                         Jesteś jedyną

                                         Drogą, kochaną.

                                         W snach wymarzoną,

                                         Sercem wybraną.      

                                        

                                                       Władysław Dzięgała

                             Łzy Boga

                                          Krople deszczu, to łzy Boga.

                                          Pan Bóg także nie raz płacze.

                                          Spójrz na szybę Moja Droga,

                                          Jak po szkle kropelka skacze.

         
                                          Spójrz na niebo, jakie ciemne.

                                          Przygnębione i markotne.

                                          Obraziło się na ziemię

                                          I dlatego takie psotne.

        
                                         Zatrzymało promyk słońca.

                                          Nic nie widać, nawet z bliska.

                                          Stare drzewa grzmotem trąca

                                          I co rusz iskrami ciska.

                                          Dookoła trzy dni mżyło.

                                          Już przemokła nawet strzecha.

                                          Żeby słońce zaświeciło,

                                          Musi Pan Bóg się uśmiechać.

                                                                     Władysław Dzięgała

                                        Twoje życie

                                              Zapach ziół.

                                              Roje pszczół.

                                              Lot trzmiela nad łąką.

             
                                              Rechot żab.

                                              Buk, dąb, grab

                                              I zieleń i słonko.

                     
                                              Czerwień zórz.

                                              Łany zbóż.

                                              Świat pachnący sianem.

             
                                              Dziki mak.

                                              Żywy ptak.

                                              Welon z mgły nad ranem.

             
                                              Noc i dzień.

                                              Lasów cień.

                                              Rzędy lip przy drogach.

             
                                              Śnieg i grad.

                                              Morski wiatr.

                                              Deszcz z łez Pana Boga.

             
                                              Ten szum drzew.

                                              Ptaków śpiew.

                                              Wschód słońca o świcie.

              
                                              To jest cud.

                                              Boży trud.

                                              To jest Twoje życie.

                                                                     Władysław Dzięgała

                                                         Daj  mi

                                   

                                                        Daj mi swą dłoń

                                                        Na jedna chwilę,

                                                        Otulę skroń

                                                        Czule i mile.

                                                       

                                                        Daj mi swój włos,

                                                        Daj mi przez grzeczność.

                                                        A Ja swój los

                                                        Dam Ci na wieczność.

                                                        Daj mi swój kciuk,

                                                        Piersi i szyję,

                                                        Bym słuchać mógł,

                                                        Jak serce bije.

                                                         Daj mi swój dyg.

                                                         Ukłon panienki,

                                                         A złapię w mig

                                                         Cień Twojej ręki.

    

                                                         Daj mi swój czar

                                                         Piękna Madonno,

                                                         Bym zmienił żar

                                                         W miłość dozgonną.  

                                                                         Władysław Dzięgała










                                          

                                                            Jesień życia

                                                           Jesień życia - Droga Moja -

                                                           Tak na rozum zdrowy,

                                                           To schronienie , to ostoja

                                                           Dla siwiutkiej głowy.

                          
                                                           Co w strudzone serca chowa

                                                           W barwną porę roku,

                                                           Co jak rosa ta wrześniowa

                                                            Błyszczy łezką w oku.     

                                                           Jesień życia - Mój Ty Skarbie -

                                                           Codziennie się kurczy

                                                           I choć daje nam po garbie

                                                           Jest nagrodą Stwórcy.

                           
                                                           Podziwiajmy barwy cieni

                                                           Póki słońce świeci.

                                                           Krótkie dni są tej jesieni,

                                                           A czas szybko leci.

                                                           Jesień życia - Moja Droga -

                                                           Skałę w sercach kruszy,

                                                           I jest łaską Pana Boga

                                                           Dla strapionej duszy.

                            
                                                           Jest nadzieją na dni szare

                                                           Od samego rana,

                                                           Tą, co daje siłę, wiarę

                                                           Trwania.

                                                                           Trwania.

                                                                                          Trwania.

                                                                        Władysław Dzięgała

                                                                                                        
                          

                                                    Pokusa

                                                        Poprosiłem żonę

                                                        O sprawy przyziemne:

                                                        - Żeberka duszone

                                                        W sosie ekstra ciemnym.

                      
                                                         A co było dalej,

                                                        Opowiedzieć muszę.

                                                        Tak czyściłem talerz,

                                                        Aż się trzęsły uszy.

                                                    

                                                        Obiadek był super.

                                                        Smakował jak pieron.

                                                        Buszował mi cukier.

                                                        Szalał cholesterol.

                          
                                                        W brzuchu coś bolało.

                                                        Kłuło równo w bokach.

                                                        Ja przez nockę całą

                                                        Nie zmrużyłem oka.

                                                       

                                                        Zanim dziś jeść zacznę,

                                                        Wpierw wygłoszę mowę:

                                                        - Co wygląda smacznie

                                                        Nie zawsze jest zdrowe.                                                                   

                                                                           Władysław Dzięgała





                                               

                                                 We dwoje

                                                Pójdziemy na spacer

                                                Ścieżkami półcieni,

                                                Misternie utkanych

                                                Z żywicznej zieleni.

                                                Pójdziemy w głąb boru

                                                Dywanem mchów, wrzosów,

                                                Za głosem sikorek,

                                                Kukułek i kosów.

                                                W przepastne rewiry

                                                Gdzie liść skrywa słonko,

                                                Gdzie strzegą swych skarbów

                                                Borówka z poziomką.

                                                Pójdziemy we dwoje

                                                Po leśnych bezdrożach,

                                                Wśród kwiatów paproci

                                                Ulotnych jak zorza.

                                                Pójdziemy w głąb puszczy

                                                Na palcach, po cichu,

                                                Tropami jeleni,

                                                Jenotów i żbików.

                                                W gąszcz dzikich ostępów

                                                Jak łosie o świcie,

                                                Odkrywać na nowo

                                                Przyrody oblicze.

                                                                   Władysław Dzięgała

                                 














                                               Miłość

                                       W ogrodzie uczuć,

                                       Kusi jak róża.

                                       Zniewala rozum.

                                       Szczęściem odurza.

        
                                       O wiek nie pyta.

                                       Każda jest pierwsza.

                                       Zjawia się z nikąd

                                       I jest najszczersza.

       
                                      Wady rozgrzesza.

                                       Serduszko rani.

                                       Zatraca mądrość.

                                       Ambicje gani.

      
                                      Usycha z tęsknot.

                                       Śni o welonach.

                                       Kiedy ją zranisz

                                       Bywa szalona.

        
                                       Miłość, dar Boży,

                                       Choć zazdrość budzi.

                                       Jest przeuroczym

                                       Uczuciem ludzi.

     
                                       Bo zakochany

                                       Nie wiem czy wiecie,

                                       To najszczęśliwszy

                                       Wariat na świecie.

                                   

                                                         Władysław Dzięgała

                                                                                       Porzuć smutki

                                                  Proszę nie smuć się kochana

                                                  Spójrz, lato na dworze,

                                                  Nie zamartwiaj się od rana...

                                                  Inni mają gorzej.

                 
                                                  Nie wchodź nigdy -  błagam Ciebie -

                                                  Na życia rozdroże,

                                                  Nie oglądaj się za siebie...

                                                  Inni mają gorzej.

                        
                                                 O swym zdrowiu – nie mów, proszę  -  

                                                                    Patrz na nie w pokorze,

                                                  Nie rozpaczaj nad swym losem...

                                                  Inni mają gorzej.

                  
                                                  Czarne myśli trzymaj stale,

                                                  W bielutkim sektorze,

                                                  Porzuć stresy, łzy i żale...

                                                  Inni mają gorzej.

                  
                                                  Nie rozgrzeszaj potknięć pechem

                                                  O dnia każdej porze,

                                                  Smutki, troski zagłusz śmiechem...

                                                  Inni mają gorzej.

                   
                                                  Nie wywołuj wilka z lasu.

                                                  Bo, po co? Mój Boże.

                                                  I pamiętaj nie kuś losu...

                                                  Bo mieć możesz gorzej.    

                                                                 Władysław Dzięgała

                                          

                       Pierwsza miłość

                                       Ma zapach ogrodu

                                       Z maciejką i różą

                                       I mieni się barwą

                                       Jak kwiaty przed burzą.

       
                                      Jest taka gorąca

                                       Jak słońca trzech światów.

                                       I taka urocza

                                       Jak oczy bławatów.

            
                                       Krucha jak kryształ.

                                       Ulotna jak chwila

                                       I tak delikatna

                                       Jak skrzydła motyla.

       
                                       Jest wiarą, nadzieją.

                                       Jest światłem i cieniem.

                                       Jest tak upragniona

                                       Jak skryte marzenie.

        
                                       Namiętna, szalona

                                       W uczuciach najszczersza.

                                       Kochana nad życie

                                       Dlatego, że pierwsza.

                                                    Władysław Dzięgała











                                         

                                                                  Sen

                                             
                                                     Noc zwinęła już parawan,

                                                     Świt przeciera oczy.

                                                     Lico rosą zmywa trawa,

                                                     Brzask świt zauroczył.

                                                    

                                                     Puka w szybę promyk słońca,

                                                     Lśni na Twojej twarzy.

                                                     I całusem czule trąca,

                                                     Sen o którym marzysz.

                                                     Marzysz pewnie we śnie miłym,

                                                     O bajecznym gaju.

                                                     O rycerzu, koniu siwym

                                                     Z dalekiego kraju.

                                                     By nie zbudzić Cię – Kochanie –

                                                     Pójdę na paluszkach.

                                                     Porcję marzeń na śniadanie

                                                     Podam Ci do łóżka.

                                                     Zbiorę z tacy w swoje dłonie,

                                                     Najmniejsze okruszki.

                                                     Sny beztroskie pod Twe skronie

                                                     Wsypię do poduszki.     

                                                                  Władysław Dzięgała









                                                                 Spójrz za oknem

                                                             

                                                               Spójrz, za oknem już jest jesień.

                                                               Barwne liście lecą.

                                                               Wiatr je zrywa, podmuch niesie,

                                                               A w pokoju przeciąg.

                                 
                                                               Deszcz na szybach gra nokturny,

                                                               O parapet dzwoni,

                                                               Smutna jesień w dzień pochmurny

                                                               Łzy obfite roni.

                                                           

                                                               Grad etiudę jednym palcem,

                                                               Po dachówkach stuka.

                                                               A Ja siedzę na wersalce

                                                               I marzę. I słucham.

                              
                                                               Proszę usiądź przy mnie blisko.

                                                               Spójrz, za oknem burza.

                                                               Wicher drzewa zgina nisko.

                                                               Świat tonie w kałużach.

                                                             

                                                               Z nieba znika chmur kotara,

                                                               Blask ożywia domy,

                                                               W sercu płonie iskry wiara

                                                               Na nadziei promyk.

                                 
                                                               Spójrz, za oknem słońce świeci.

                                                               Raduje się życie.

                                                               Klucz żurawi z krzykiem leci.

                                                               Na nieba błękicie.

                                                                                Władysław Dzięgała

                                       Szerokiej drogi

                                                                   By toczyć boje.

                                                                   Kochany.

                                                                   Potrzeba dwoje.

                                                                   Narwanych.

                                  
                                                                   Mnie jest nie łatwo.

                                                                   A teraz.

                                                                   Twych obelg natłok.

                                                                   Doskwiera.

                                                                 

                                                                   W potoku słów.

                                                                   Do woli,

                                                                   Używasz kłów.

                                                                   To boli.

                                     
                                                                   Cierpi ma dusza.

                                                                   Więc nie szarp.

                                                                   Chcesz odejść? Ruszaj!

                                                                   Rozgrzeszam!

                                                                  

                                                                   Pytasz półżartem:

                                                                    - Co zrobię?

                                                                   Drzwi są otwarte.

                                                                   Idź sobie!                                                                       -                        

                                                                   Szerokiej drogi,

                                                                   Na trasie.

                                                                   I patrz pod nogi

                                                                   Głuptasie.

                                                                                  Władysław Dzięgała

                         

                                                  Uśmiechnij się proszę

                                               
                                                       Świat się po to barwą mieni,

                                                       By nas zauroczyć.

                                                       Piękna tego nie docenisz

                                                       Ty, co nań się boczysz.

                                               
                                                       A mnie cieszy świata życie,

                                                       W sercu radość noszę.

                                                        Ty, nim Eden nazwiesz kiczem.

                                                        Uśmiechnij się proszę.

                                                       Kwitnie ogród, kwiatów mnóstwo,

                                                       Każdy pszczółkę prosi.

                                                       Ty, czerń kochasz i ubóstwo

                                                       Motyli nie znosisz.

                         
                                                       A Ja kocham kwiatów zapach,

                                                       Pelargonii kosze.

                                                       Spójrz na astry, nie bądź gapa.

                                                       Uśmiechnij się proszę.

                                                       Na tej ziemi życie kroczy

                                                       Czasami inaczej.

                                                       Na bezdrożu ciemnej nocy,

                                                       Tuli mrok rozpaczy.

                        
                                                       Ja w tym mroku w mig rozpalę

                                                       Żar słodkich rozkoszy.

                                                       Porzuć gorycz. Porzuć żale.

                                                       Uśmiechnij się proszę.

                                                                                  Władysław Dzięgała




                                                           

                                       

                                 

                                                        Marzenia

                                                            Jesteś urocza,

                                                            Śliczna, wesoła,

                                                            Śmieje się loczek

                                                            Z nad Twego czoła. 

                                                           

                                                            Na świat spoglądasz

                                                            Z uśmiechem miłym,

                                                            Marząc o życiu.

                                                            Życiu szczęśliwym.

                                                           

                                                            Rodzinnym domu,

                                                            Miękkim fotelu,

                                                            Letnich wypadach

                                                            W plener bez celu.

                                                           

                                                            Śnisz o miłość

                                                            Co serca scala,

                                                            Tęsknoty iskrą

                                                            Ogień rozpala.

                                                           

                                                            I o zefirku,

                                                            Co chłodzi twarz.

                                                            Ulotną chwilą

                                                            Odkurza czas.

                                                                                   Władysław Dzięgała

                                     Starość     

                                                          Starość kochanie

                                                          Ma siwe skronie,

                                                          Zmęczone ręce,

                                                          Zgrabiałe dłonie.

                                      
                                                          Strudzona życiem

                                                          Z ledwością dyszy,

                                                          Stąpa o lasce

                                                          Niewiele słyszy.

                                                          

                                                          Starość kochanie

                                                          To żadna skała,

                                                          Przez życie kroczy  

                                                          Po dwóch zawałach.

                            
                                                          Ma starcze lico

                                                          I mętne oko,

                                                          Ducha, co rwie się

                                                          Hen ku obłokom.                   

                                                                                               Starość kochanie

                                                         Czasem się wzrusza,

                                                         Czując jak tupie

                                                         W jej wnętrzu dusza.

                           
                                                         Jak z werwą biega

                                                         Po tęsknot schodach,

                                                         Anielsko piękna

                                                         I wiecznie młoda.

                                                               

                                                                                                                                                                                                         Władysław Dzięgała